Παροιμιώδεις φράσεις από τα έργα του Ομήρου
«Αιδώς Αργείοι!»: Ντροπή σας Αργείοι!
Για πρώτη φορά το είπε η Ήρα (Ε 787), μετά το επανέλαβε ο Αγαμέμνονας (Θ 228) και στη συνέχεια ο Δίας (Ν 95). Και οι τρεις το είπαν στους Έλληνες για να τους δώσουν θάρρος να πολεμήσουν τους Τρώες. Τη φράση τη χρησιμοποιεί κανείς για να αποδοκιμάσει κάποιον που κάνει πράγματα για τα οποία πρέπει να ντρέπεται.
«Άχθος αρούρης»: Βάρος της γης (Σ 104).
Το είπε ο Αχιλλέας στη μητέρα του Θέτιδα, όταν ήταν πολύ στεναχωρημένος για το θάνατο του αγαπημένου του φίλου Πάτροκλου. Η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά για ανθρώπους που θεωρούνται άχρηστοι.
«Έπεα πτερόεντα»: Λόγια φτερωτά, λόγια του αέρα.
«Επί ξυρού ακμής»: Στην κόψη του ξυραφιού (Κ 173).
Το είπε ο Νέστορας στο Διομήδη για να του δείξει πόσο επικίνδυνα ήταν τα πράγματα. Η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά για να δείξει πόσο κρίσιμη είναι μια κατάσταση.
«Και καπνόν αποθρώσκοντα»: Και καπνό ν’ ανεβαίνει (α 58).
Η φράση αναφέρεται στη λαχτάρα του Οδυσσέα να γυρίσει στην πατρίδα του μόνο για να δει από μακριά τον καπνό να ανεβαίνει από την εστία του σπιτιού του.
Χρησιμοποιείται για να δηλώσει μεγάλη νοσταλγία.
«Μάντης κακών»: Έτσι αποκάλεσε ο Αγαμέμνονας το μάντη Κάλχαντα (Α 106), επειδή αποκάλυψε ότι για το θανατικό που θέριζε το στρατόπεδο των Αχαιών υπεύθυνος ήταν ο βασιλιάς των Μυκηνών.
«Μένεα πνέω»: Φράση που επαναλαμβάνεται πολλές φορές στην Ιλιάδα και δείχνει την υπερβολική οργή.
«Νόστιμον ήμαρ»: Η ημέρα της επιστροφής στην πατρίδα.
«Παρά θίν’ αλός»: Πλάι στο κύμα (Α 327).
Χρησιμοποιούμε τη φράση και σήμερα με την ίδια σημασία.
«Σήματα λυγρά»: Ολέθρια σημάδια (Ζ 168).
Χρησιμοποιείται για κάποιο πένθιμο μήνυμα.
«Αιδώς Αργείοι!»: Ντροπή σας Αργείοι!
Για πρώτη φορά το είπε η Ήρα (Ε 787), μετά το επανέλαβε ο Αγαμέμνονας (Θ 228) και στη συνέχεια ο Δίας (Ν 95). Και οι τρεις το είπαν στους Έλληνες για να τους δώσουν θάρρος να πολεμήσουν τους Τρώες. Τη φράση τη χρησιμοποιεί κανείς για να αποδοκιμάσει κάποιον που κάνει πράγματα για τα οποία πρέπει να ντρέπεται.
«Άχθος αρούρης»: Βάρος της γης (Σ 104).
Το είπε ο Αχιλλέας στη μητέρα του Θέτιδα, όταν ήταν πολύ στεναχωρημένος για το θάνατο του αγαπημένου του φίλου Πάτροκλου. Η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά για ανθρώπους που θεωρούνται άχρηστοι.
«Έπεα πτερόεντα»: Λόγια φτερωτά, λόγια του αέρα.
«Επί ξυρού ακμής»: Στην κόψη του ξυραφιού (Κ 173).
Το είπε ο Νέστορας στο Διομήδη για να του δείξει πόσο επικίνδυνα ήταν τα πράγματα. Η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά για να δείξει πόσο κρίσιμη είναι μια κατάσταση.
«Και καπνόν αποθρώσκοντα»: Και καπνό ν’ ανεβαίνει (α 58).
Η φράση αναφέρεται στη λαχτάρα του Οδυσσέα να γυρίσει στην πατρίδα του μόνο για να δει από μακριά τον καπνό να ανεβαίνει από την εστία του σπιτιού του.
Χρησιμοποιείται για να δηλώσει μεγάλη νοσταλγία.
«Μάντης κακών»: Έτσι αποκάλεσε ο Αγαμέμνονας το μάντη Κάλχαντα (Α 106), επειδή αποκάλυψε ότι για το θανατικό που θέριζε το στρατόπεδο των Αχαιών υπεύθυνος ήταν ο βασιλιάς των Μυκηνών.
«Μένεα πνέω»: Φράση που επαναλαμβάνεται πολλές φορές στην Ιλιάδα και δείχνει την υπερβολική οργή.
«Νόστιμον ήμαρ»: Η ημέρα της επιστροφής στην πατρίδα.
«Παρά θίν’ αλός»: Πλάι στο κύμα (Α 327).
Χρησιμοποιούμε τη φράση και σήμερα με την ίδια σημασία.
«Σήματα λυγρά»: Ολέθρια σημάδια (Ζ 168).
Χρησιμοποιείται για κάποιο πένθιμο μήνυμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου